BY: W. Shadid, 27-11-2008, ook verschenen in Openbaar Bestuur Klik hier voor een pdf-versie Wie de integratiedebatten zorgvuldig bestudeert, constateert al snel dat moslims en allochtonen in het algemeen, noch door de politiek, noch door het publiek worden geaccepteerd als onlosmakelijk onderdeel van de Nederlandse samenleving. Het land lijkt op dit punt het oude motto “Nederland is geen immigratieland” niet te zijn ontgroeid, ondanks dat CBS-cijfers laten zien dat circa 20 procent van de bevolking inmiddels een allochtone achtergrond heeft.
Met betrekking tot moslims en de islam toont Amerikaans onderzoek aan dat Nederlanders (51%) hier het meest negatief tegenover staan in vergelijking met de 17 andere onderzochte Noord Amerikaanse en Europese landen naast India en China.1 In het derde rapport van de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie wordt eveneens gesteld dat moslims in Nederland onderworpen zijn aan stereotyperend, stigmatiserend en soms ronduit racistisch politiek taalgebruik, vooringenomen mediaberichtgeving en buitenproportionele aandacht voor onder meer veiligheidsbeleid. Zij zijn slachtoffer van racistisch geweld en andere racistisch gemotiveerde misdrijven.2 Zowel hun burgerrechten als persoonlijke vrijheden worden onvoldoende gerespecteerd. De politiek, het onderwijs en de media bediscussiëren voortdurend aan de hand van enkele afwijkende gevallen hun klederdracht, hun begroetingsgewoonten, hun religieuze binding en de selectie van hun huwelijkspartner. Uitzonderingen worden tot regel verheven. Bij het formuleren van maatregelen ter zake wordt volgens het rapport van Human Rights Watch door het beleid onvoldoende zorgvuldigheid betracht. Daarbij wordt gesteld dat het Nederlandse inburgeringsexamen dat in het kader van gezinshereniging in het buitenland moet worden afgelegd, discriminerend is. Het examen is alleen verplicht voor burgers van bepaalde landen en als zondanig is bedoeld om immigranten uit die landen te weren en niet primair om inburgering te bevorderen, aldus het rapport.3
Ook de voortdurende retoriek van politici, opiniemakers en essayisten met betrekking tot de vereiste aanpassing van immigranten en de ‘mislukte integratie’ zonder vermelding van overtuigende cijfers, en dat terwijl het rapport van de Commissie Blok het integratieproces, althans wat betreft de bijdrage van de allochtonen zelf, grotendeels als geslaagd beschouwt, is eveneens een indicatie voor het gebrek aan acceptatie van de deze bevolkingsgroepen.4 Read more…
BY: W. Shadid, 28-10-2008
Onderwijssegregatie op levensbeschouwelijke grondslag is in Nederland van oudsher bekend en inherent aan het Nederlandse onderwijsbestel. Segregatie dat nu de kern vormt van het onderwijsdebat, is vooral etnisch en wordt teweeggebracht door factoren als woonconcentraties, sociaal economische achtergronden, alsmede de ‘witte vlucht’ wegens etnische afwijzing en vermijding van leer- en gedragsproblemen op ‘zwarte’ scholen.
Om redenen van onderwijskundige en maatschappelijke aard is het stimuleren van de gemengde ‘grijze’ school in de afgelopen decennia hoog op de politieke agenda komen te staan. De realisatiekansen en effectiviteit daarvan worden ongelukkigerwijs overschat en berusten op een aantal illusies waarvan twee zullen worden besproken. Read more…
BY: W. Shadid, 25-09-2008
Dat de Nederlandse media als het om de islam en moslims gaat eenzijdig en onzorgvuldig rapporteren, is thans in brede kringen doorgedrongen. Onder andere door hun overmatige oriëntatie op exotisme maken de media zich schuldig aan het presenteren van generaliserende en stigmatiserende berichten, het simplificeren van hun cultuur, het opdelen van de samenleving in ‘wij’ en ‘zij’, het projecteren van deze groepen als last en bedreiging voor de samenleving, en het portretteren van moslims als achterlijk, irrationeel, fanatiek en niet geïntegreerd. En dat creëert minachting voor en wantrouwen jegens deze bevolkingsgroepen. Nationaal en internationaal onderzoek leggen dit herhaaldelijk bloot. Read more…
BY: W. Shadid, 20-01-2008 Een vijandige houding ten opzichte van de islam of moslims in het Westen wordt de laatste decennia met islamofobie en anti-islamisme aangeduid. In officiële (inter)nationale rapporten en in wetenschappelijke publicatie zijn deze termen reeds goed ingeburgerd.
Als neologismen zijn beide termen tot stand gekomen naar analogie van bestaande verschijnselen respectievelijk xenofobie en antisemitisme. Eerstgenoemde betekent een overmatige angst voor vreemden cq. voor moslims en de islam, terwijl anti-islamisme kan worden omschreven als een vijandige houding die zich kan uiten in vooroordelen, discriminatie, uitsluiting en in psychisch en fysiek geweld. Read more…
BY: W. Shadid, 27-5-2008
Werkloosheid onder allochtonen vertoont een grillig beeld. Volgens het CBS was 4% van de autochtonen in 1999 werkloos tegenover 13% van de allochtonen. Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) liet voor 2005 cijfers zien van respectievelijk 9 en 20%, en zelfs 40% onder allochtone jongeren. Read more…
BY: W. Shadid, 10-4-2008
Als antwoord op de film van Wilders heeft Raed al-Saeed een film gemaakt van 10 minuten met de titel “SCHISM” over de wreedheden van de Bijbel en het christendom. Hij wil laten zien dat het gemakkelijk is om zwarte teksten en bladzijden uit heilige boeken te selecteren alsmede wrede praktijkbeelden van christenen te vertonen.
De maker is echter veel verstandiger dan ons Tweede Kamer lid. Hij stuurt niet aan op het beginnen van een middeleeuwse godsdienstoorlog. Hij schrijft aan het eind van de film, dat zijn filmpje net zo fout is als die van Wilders. Hij had slechts 12 uur nodig om de film in elkaar te zetten, terwijl Wilders 3 maanden daaraan heeft besteed.
Hij eindigt zijn film met “There is only one God … And that is God”. en “Let us make the world a better place”. De film is net zo amateuristisch als die van Wilders.
Met de excuses die de maker maakt aan degene die zich door de film gekwetst zouden kunnen voelen, laat hij mijns inziens zien dat hijzelf en daarmee zijn cultuur heel veel beschaving kent en dat de vrijheid van meningsuiting waarmee dingen aan de kaak worden gesteld niet noodzakelijkerwijs gepaard hoeft te gaan met kwetsen en beledigen.
De islamofobie episodes waarin de islam direct of indirect als onderwerp betrokken is, volgen in de laatste zes maanden elkaar in Nederland in rap tempo op.
Een ‘ex-moslim’ vergeleek de profeet Mohammed met Hitler en kondigde een tekenfilm over zijn huwelijksleven aan. Politici, journalisten en zelfs wetenschappers stonden hem bij om zijn boodschap te verdedigen en wereldkundig te maken. Read more…
Herhaaldelijk wordt aangetoond dat de berichtgeving over de islam en moslims onder andere generaliserend, stigmatiserend en veelal opportunistisch is. Het meest recent rapport op dit terrein is dat van de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie. Derde rapport over Nederland, gepubliceerd in Straatsburg op 12 februari 2008. In het rapport wordt onder andere gesteld dat islamitische gemeenschappen in Nederland “op grote schaal aan generalisaties zijn onderworpen, waarbij zij zowel in de gedrukte pers als op radio en televisie frequent met terrorisme in verband worden gebracht.” De media zouden bovendien de gedragscode voor zelfregulering, waar ze over beschikken, in de praktijk zelden toepassen als het om de islam gaat. (p.28). Read more…
Wat betreft de publieke moraal zijn we in Nederland kennelijk zover gekomen dat het stigmatiseren en kwetsen als de normaalste zaak van de wereld wordt beschouwd en onder de vrijheid van meningsuiting wordt geplaatst. Het voor moslims kwetsende filmisch pamflet van Wilders werd dan ook ontvangen met uitspraken als ‘het valt wel mee’ en ‘is dit alles’?
‘Vertegenwoordigers’ van islamitische gemeenschappen hebben te kennen gegeven weliswaar gekwetst te zijn, maar toch bereid de uitnodiging van Wilders voor een debat aan te nemen. Hoewel zo’n opstelling vanuit een politieke invalshoek verantwoord is, kreeg het later toch een eigen negatieve dynamiek. Read more…
Dat de media bij nieuwsgeving selectief te werk gaan is gemeengoed. Selectie is begrijpelijk. Duizenden, zo niet miljoenen, vermeldenswaardige gebeurtenissen vinden dagelijks plaats, zodat selectie van nieuws zelfs onontkoombaar wordt. Men selecteert echter op grond van het mediaprincipe ‘man bijt hond’, waarbij de keuze automatische komt te liggen op exotische en sensationele items. Tot zover begrijpelijk en tot op zeker hoogte ook acceptabel. Read more…
Klik hier voor een pdf-versie
Segregatie dat nu de kern vormt van het onderwijsdebat, is vooral etnisch en wordt teweeggebracht door factoren als woonconcentraties, sociaal economische achtergronden, alsmede de ‘witte vlucht’ wegens etnische afwijzing en vermijding van leer- en gedragsproblemen op ‘zwarte’ scholen.
Onder andere door hun overmatige oriëntatie op exotisme maken de media zich schuldig aan het presenteren van generaliserende en stigmatiserende berichten, het simplificeren van hun cultuur, het opdelen van de samenleving in ‘wij’ en ‘zij’, het projecteren van deze groepen als last en bedreiging voor de samenleving, en het portretteren van moslims als achterlijk, irrationeel, fanatiek en niet geïntegreerd. En dat creëert minachting voor en wantrouwen jegens deze bevolkingsgroepen. Nationaal en internationaal onderzoek leggen dit herhaaldelijk bloot. 
Een vijandige houding ten opzichte van de islam of moslims in het Westen wordt de laatste decennia met islamofobie en anti-islamisme aangeduid. In officiële (inter)nationale rapporten en in wetenschappelijke publicatie zijn deze termen reeds goed ingeburgerd.
Volgens het CBS was 4% van de autochtonen in 1999 werkloos tegenover 13% van de allochtonen. Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) liet voor 2005 cijfers zien van respectievelijk 9 en 20%, en zelfs 40% onder allochtone jongeren.
dat het stigmatiseren en kwetsen als de normaalste zaak van de wereld wordt beschouwd en onder de vrijheid van meningsuiting wordt geplaatst. Het voor moslims kwetsende filmisch pamflet van Wilders werd dan ook ontvangen met uitspraken als ‘het valt wel mee’ en ‘is dit alles’?